Kookcursus of geen kookcursmus?

We rijden de bergen opnieuw uit, terug naar de kust. We verblijven in Candidasa, een leuk maar klein toeristenplaatsje. Ondanks dat Candidasa aan de kust ligt, is er weinig strand. Door verkeerde toeristische ontwikkeling langs de kust van met name hotels en resorts, is de kust helemaal afgebrokkeld. Het resort waar wij zitten is wat ouder, en de tuin eindigt dan ook met een muurtje waarbeneden de zee ligt. Geen enkele mogelijkheid dus om over het strand naar het dorpje te lopen, ongeveer 700 meter verderop. Dan maar langs de weg over de stoep met hindernissen. Als er al stoepen zijn hier op Bali, worden die onderbroken door opritten van huizen, (vaak kapotte) putdeksels en heel veel scooters en boomtakken. In het donker zonder straatverlichting onmogelijk te doen. Al snel komen we er achter dat een aantal restaurants voor het diner haal en breng service hebben: slim!!
We lopen via het palmenbos dat ons hotel scheidt van de weg terug naar de hoofdweg, en dan dus de 700 meter naar het dorp. Veel toeristen zijn er hier in het laagseizoen niet, maar we zijn gelukkig ook niet de enigen. We lopen door het plaatsje heen, dat vooral bestaat uit kleine (toeristische) winkeltjes en restaurantjes. Het is best even leuk om doorheen te lopen, maar zoals overal op Bali is er een hoofdweg en niet veel meer. Als het gaat regenen schuilen we bij een leuk cafeetje. Ik bestel een Arak met citroen, dat is de lokale drank gemaakt van palmwijn. Het is behoorlijk sterk, dus moet je er voorzichtig mee zijn. Ik krijg een glas zo vol, dat we ons afvragen of het nu wel of niet is verdund. Halverwege het glas weet ik zeker dat het niet verdunt is. Toch wat licht in mijn hoofd lopen we terug naar het hotel. Het is inmiddels droog, maar niet voor lang. We besluiten maar lekker onder het afdakje van ons bungalowtje te blijven zitten en in het restaurant van het hotel te gaan eten. Met dit weer zien we het niet zitten naar het dorp te lopen. Het eten is lekker, maar de restaurants van de resorts zijn meestal niet de gezelligste plekken. Morgen maar een restaurantje kiezen dat ons haalt en brengt.

De volgende dag is een beetje een verrassingsdag. We hebben een voucher gekregen voor een kookcursus, maar die had ik niet specifiek besteld. Omdat we nu niet precies weten of dit wel of niet is geregeld, wachten we braaf of we opgehaald worden. Als er niemand komt, gaan we lekker het dorpje in. Op zoek naar Arak en naar wat souveniertjes. Onderweg lunchen we nog bij een westers georienteerd eettentje, waar ze glutenvrij bruin brood met humus hebben. Heerlijk om weer eens brood te eten! We vinden de Arak en een hemdje voor mij, verder nog niet echt veel. Maar we doen ook niet erg ons best. We hebben tenslotte nog bijna een week.
Terug in het hotel blijkt het hotel het restaurant gebeld te hebben, dat ze ons niet hadden opgehaald. Het restaurant had echter, zoals verwacht, geen reservering. We leggen uit dat we waarschijnlijk gewoon een verkeerde voucher hebben ontvangen, en dat het verder geen probleem is. Wij gaan vervolgens zwemmen in de regen.
Het restaurant en het hotel vinden het echter erg vervelend, en willen het graag goed maken. Ze bieden ons voor de avond een diner aan in het restaurant, waarbij ze ons komen halen en brengen. Tja, als ze dan zo aandringen... Om zeven uur worden we opgehaald. Speciaal voor ons is een tafel gereserveerd met een hartje van bananenblad en onze namen erop. Op de pier, die als romantische trouwlocatie wordt gebruikt, worden kaarsjes aangestoken. We zijn de enigen in het restaurant, dus bedenken we maar dat die ook voor ons zijn. Het eten is heerlijk!! Dat had ik wel willen leren maken! Nu maar zelf thuis wat uitproberen, of misschien Soannie eens vragen ;-)