Via Monistica

We zitten nu in Diest op een mooie hotelkamer. We hebben hier wifi,dus dacht ik mooi mijn blog bij te werken. Het lukt echter niet om met ,ijn telefoon een blogbericht te maken. Omdie reden een langer bericht tussen mijn updates. Het gaat niet heel snel met de telefoon, maar daar merken jullie natuurlijk niets van. Zoals uit de updates al blijkt was het een week va ups en downs. Momenten van heel erg genieten va alles werden afgewisseld met flink afzien. We hebben het juiste ritme duidelijk nog niet gevonden. Bij tegenslagen ga ik twijfelen of ik het wel ga redden. Ik probeer nog te veel alles te controleren, en kan me nog niet zo goed overgeven. Leerpuntje voor mij dus. Maar gelukkig maken we een hoop leuke dingen mee. Natuurgebieden ls de Kampina en de Kempen waren prachtig. Diest, waar we nu zijn, is echt een juweeltje. Onderweg worden we regelmatig aangesproken of we naar Santiago gaan en krijgen we hele leuke reacties. Alles gaat dus goed. Het lopen is nog goed vol te houden, maar vaak erg warm. Ook daar zal ik aan moeten wennen, want het zal nog warmer worden. Verder ben ik hard aan het nadenken over wat er uit mijn rugzak kan, want die is veel te zwaar! Dim zal volgende week aardig wat mee terug nemen. Hij vermaakt zich overigens prima met het proeven van de lokale bierbrouwsels. Kortom, we zijn opweg. Het besef dat ik dit vier maanden ga doen is er echter niet. Je kunt niet anders dan per dag, per kilometer leven. En uiteindelijk kom je er dan vanzelf, dat denk ik tenminste. Nou, volgende keer hopelijk wel op de blog, voor nu welterusten!