Naar Cambodja

Het eerste deel van de dag bestaat voornamelijk uit grensfomaliteiten. Laos uit; formuliertje invullen, stempel, stempel. Waarom moeten we betalen? Oh, toch ineens niet meer. Onder de slagboom door en 100 meter lopen door niemandsland. Bij de grens met Cambodja een formuliertje invullen of we wel gezond zijn. Waarom kost dat twee dollar? Volgende formuliertje, stempel, stempel, en waarom kost een stempel bij Dimitri ineens twee dollar? Die gaan overigens direct naar de spaarrekening van die beambte, want het visum is al lang betaald. Helaas hebben ze de macht om het je erg moeilijk te maken, dus betaal je maar. Dan weer onder een slagboom door, nog een keer paspoort laten zien en we zijn in Cambodja. Alles bij elkaar denk ik zo een uur zoet geweest. Dimitri wordt er chagarijnig van en benadrukt nog eens dat hij in een vakantie geen grensovergangen meer wil als dat niet hoeft. Een keer gedoe een land in is genoeg.

We stappen vervolgens in een boot om de ongeveer 40 km naar Strung Treng af te leggen over de Mekong. De route is prachtig. Een soort bos in het water met bomen in de meest bizarre vormen. Sommige zijn hele kunstwerken op zich. Jammer dat het begrip ‘fluisterboot’ hier nog niet zijn intrede heeft gedaan! De motor maakt zo’n herrie dat we helemaal doof en gaar bij het eindpunt aankomen. (Zet voor deze ervaring het geluid bij de video lekker hard! En speel dit een uurtje of twee achter elkaar af!)

We komen aan in een backpackerscafe dat helemaal vol zit. Stung Treng is de overstapplaats voor reizigers over land tussen Cambodja en Laos. En nu zit het helemaal vol met iedereen die vandaag de grens is overgestoken en verder Cambodja in wil. Eigenlijk willen we zo snel mogelijk weg, maar er staat nog een bezoekje gepland aan een weverij die pas om twee uur weer open gaat. Dan toch maar wat eten. Als iedereen weg is, kunnen wij ook vertrekken. De weverij blijkt echter niet echt ingesteld op bezoekers op dat moment. Dan maar doorrijden, het was voor ons toch vooral een beleefdheidsbezoekje.

Het is nog een stoffige vijf kilometer in de tuktuk naar ons hotel. Ook hier lijken ze niet-echt berekend op onze komst, maar we krijgen een mooie bungalow, een beetje een boshut, met zicht op de Mekong. Achter ons wordt gewerkt aan nieuwe bungalows, dus we verplaatsen naar het restaurant om daar in wat meer rust wat te drinken. Het hotel heeft een aanlegsteiger en een uur of drie geleden zijn we hier al langs gevaren. Misschien kunnen ze ons volgende keer gewoon hier afzetten!

We lopen nog een rondje in de omgeving, waar niet echt iets is. De kinderen uit het dorp vinden het in ieder geval leuk dat we langs lopen!

De bouwwerkzaamheden zijn niet meer zo luidruchtig en we kunnen wat hangen op de veranda. We eten in het restaurant, wat verrassend lekker is. We bestellen maar wat en dat pakt goed uit! Een soort grote krokante rijstpannenkoek, gefrituurde kip en kip met gember en citroengras! Het is een gezellig plekje en het eten is heerlijk. Nog even wat uitbuiken op de veranda met de krekels en gekko’s als gezelschap. Lekker hoor, vakantie!